Wspólnota Odnowy w Duchu Świętym przy parafii św. Wojciecha w Prabutach „Miriam” istnieje od 2007 roku.
Opiekuje się nami ksiądz Tomasz Różacki.
Liderem wspólnoty jest Jolanta Dołęgowska.
Spotykamy się w każdy poniedziałek na Mszy Świętej o godzinie 18:00, następnie gromadzimy się na spotkaniu w salce domu parafialnego około godziny 19.00.
Są to spotkania otwarte.
Istotą ich jest spontaniczna modlitwa wspólnotowa, uwielbienie, śpiew, składanie świadectwa doświadczenia żywego Boga oraz rozważanie Słowa Bożego.
Serdecznie zapraszamy!
CZYM JEST ODNOWA W DUCHU ŚWIĘTYM?
W dokumentach CHARIS Odnowa Charyzmatyczna nazywana jest częścią ekumenicznego strumienia łaski, zrodzonego z suwerennej woli Boga w Kościele katolickim w roku 1967 jako owoc Soboru Watykańskiego Drugiego. Odnowa w Duchu Świętym jest niejednolitym ruchem, który nie posiada jednego założyciela. Preambuła ICCRS stanowi, że “jest to wysoce zróżnicowany zespół jednostek grup i działań często niezależnych jedne od drugich na różnym etapie rozwoju i różnorodnie rozłożonych akcentach, które łączy to samo podstawowe doświadczenie i które stawiają sobie te same cele.”
Doświadczeniem jednoczącym grupy odnowy jest tzw. chrzest w Duchu Świętym.
- Chrzest w Duchu Świętym, inaczej zwany wylaniem Ducha Świętego, jest nawiązaniem do doświadczenia biblijnej Pięćdziesiątnicy (Dz 2,1-41). Tego dnia w Wieczerniku apostołowie otrzymali Ducha Świętego. Wtedy to Apostołowie przemawiali językami oraz głosili Jezusa z mocą. Wylanie Ducha Świętego jest wydarzeniem niesakramentalnym, wynika natomiast z sakramentów chrztu i bierzmowania. Polega na ożywieniu darów złożonych przez Boga po przyjęciu sakramentów. Wiąże się ze szczególną interwencją Ducha Świętego, której wynikiem najczęściej jest:
– nawiązanie osobistej relacji z Bogiem,
– pogłębiona modlitwa i życie sakramentalne,
– radość i pokój wynikający z bliskości Boga często zauważony przez najbliższe otoczenie,
– pragnienie opowiadania innym o tym doświadczeniu,
– zaangażowanie się w różne działania Kościoła.
Chrzest w Duchu Świętym zazwyczaj ma miejsce pod koniec Rekolekcji Ewangelizacyjnych Odnowy bądź innych rekolekcji kerygmatycznych. Po decyzji o osobistym nawróceniu i przyjęciu Jezusa jako jedynego Pana i Zbawiciela, wspólnota modli się do Ducha Świętego, często z nałożeniem rąk, prosząc o charyzmaty, które będą służyć Kościołowi (ks. Józef Maciąg).
Cele Odnowy w Duchu Świętym zawarte w statucie ICCRS:
- Zachęcanie do dojrzałego i nieustannego nawracania się ku Jezusowi Chrystusowi, naszemu Panu i Zbawicielowi.
- Zachęcanie do zdecydowanego osobistego przyjęcia osoby Ducha Świętego, Jego obecności i mocy. Te dwie łaski duchowe często przychodzą w doświadczeniu zwanym w różnych częściach świata “chrztem w Duchu Świętym”, “wylaniem Ducha Świętego” lub “odnowieniem w Duchu Świętym”. Rozumiane są najczęściej jako osobiste przyjęcie łaski inicjacji chrześcijańskiej oraz umocnienie w chrześcijańskiej służbie dla Kościoła i świata.
- Przyjmowanie i posługiwanie darami duchowymi (charyzmatami) nie tylko w Odnowie Charyzmatycznej, lecz szerzej w Kościele. Te dary zwyczajne i nadzwyczajne ujawniają się obficie wśród osób świeckich, zakonników i duchowieństwa. Ich poprawne rozumienie i używanie zharmonizowane z innymi elementami życia Kościoła jest źródłem mocy dla chrześcijan w ich drodze ku świętości i w pełnieniu misji.
- Włączanie się w dzieła ewangelizacji w mocy Ducha Świętego, również ewangelizacji i reewangelizacji chrześcijan tylko z nazwy (tzn.tych, którzy zaprzestali praktyk religijnych bądź praktykują wyłącznie z tradycji albo z przyzwyczajenia nie pogłębiając przez to swojego życia duchowego), ewangelizacji kultury i struktur społecznych. Odnowa szczególnie angażuje się w misję Kościoła głosząc Ewangelię słowem i czynem, ukazując Jezusa Chrystusa przez osobiste świadectwo oraz te uczynki wiary i sprawiedliwości, do których jest powołany każdy chrześcijanin.
- Pielęgnowanie stałego wzrostu w świętości przez integrację charyzmatów z pełnią życia Kościoła. Odnowa zachęca do udziału w bogatym życiu sakramentalnym i liturgicznym, do czerpania z tradycji katolickiej modlitwy i duchowości, do stałej formacji w nauce katolickiej pod kierunkiem Kościoła i do uczestnictwa w wypełnianiu programu duszpasterskiego Kościoła.